Wat is de identiteit van Bulgarije als wijnland? Die vraag dringt zich op, al reizend en proevend door het land.
Iedereen zoekt zijn eigen weg in Bulgarije. De kwaliteit kan uitmuntend zijn, maar de Bulgaarse wijn heeft (nog) geen eigen gezicht.
Om te beginnen is de herkomst van de Bulgaarse wijn vaak onduidelijk. Veel bedrijven mengen druiven van wijngaarden die mijlenver uit elkaar liggen. Het Bulgaarse terroir krijgt zo nauwelijks de kans om zijn eigenheid te tonen. Zolang de meeste wijnbedrijven voornamelijk merkwijnen maken van druiven van diverse oorsprong, komen de regionale verschillen en kenmerken niet in de wijn tot uitdrukking.
Neem de uitstekende chardonnay en viognier van Chateau Burgozone, prachtig gelegen aan de Donau op de grens met Roemenië. Beide wijnen zijn gemaakt van het fruit uit de eigen wijngaarden, wat ze kwaliteit en persoonlijkheid geeft. Maar afgaande op de herkomstbenaming op het etiket (PGI Danube Plain of Côte de Danube) is er geen onderscheid met de vele andere wijnen uit de immens grote Donau-laagvlakte tussen Servië en de Zwarte Zee.
Zoals Burgozone bewijst, kunnen internationale druivenrassen in Bulgarije uitmuntende resultaten geven. Wijnhuis Bessa Valley, een project sinds 2005 van Stephan von Neipperg, die meerdere wijnhuizen bezit in de Bordeaux, richt zich vooral op de export met wijn van internationale druivenrassen als syrah, merlot en cabernet sauvignon. Zijn planten in Bulgarije zijn nog jong, wat de wijn nog wat oppervlakkig maakt. Maar je proeft wel dat de Franse expertise tot wat moois gaat leiden.
Prijstechnisch is het type wijn dat Neipperg hier maakt, 150 km ten zuidoosten van Sofia, niet ver van de historische stad Plovdiv, kansrijk omdat de productie ervan goedkoper is dan elders. Dat is een groot voordeel en kan aantrekkelijke wijn opleveren. Maar het geeft Bulgarije nog geen eigen gezicht.
Lokale druivenrassen
Zouden de eigen lokale druivenrassen daar misschien voor kunnen zorgen? De krachtig fruitige en tanninerijke melnik heeft zijn fans. Mavrud en gamza (kadarka) kunnen vriendelijk zachte wijnen geven. Ik heb prettige kruidig-fruitige witte wijn geproefd van dimyat. En de rkatsiteli (Russisch/Georgisch) van Borovitza, in het uiterst noordwestelijke puntje van het land, was ronduit indrukwekkend. Maar toch: de andere toppers van dit wijnhuis zijn gemaakt van werelddruiven als chardonnay, pinot noir en viognier.
Tijdens het laatste Concours Mondial de Bruxelles in de Bulgaarse stad Plovdiv – aanleiding voor mijn bezoek aan het land – verwierven de Bulgaren 109 medailles (van de 256 ingezonden wijnen). Misschien geeft dit mooie resultaat een aanwijzing voor de koers voor de toekomst? De hoogst mogelijke score (Grand Gold) was er onder andere voorvoor een blend van mavrud en rubin (Domaine Boyar), een mix van chardonnay, dimyat en muscat (Vinex Slavyantsi), cabernet franc (Salla Estate) en een assemblage van cabernet sauvignon, cabernet franc, syrah en merlot (Angelus Estate).
Kortom: lokaal, internationaal, een combinatie van beide, blends of wijnen van één druivenras, Bulgaarse wijn scoort op alle fronten. Misschien moeten we het terroir-idee voorlopig vergeten. Eerst maar eens op prijs-kwaliteit concurreren met de gevestigde orde (op de wijnkaart).