Die obsessie van rosé met kleur, dat is wel een dingetje. De titel ‘Veel meer dan kleur’ van een door de Europese Unie gesubsidieerde promotie van Franse rosé uit de Provence én Italiaanse uit Valtènesi is daarom goed gekozen. We deden gekke dingen met de gratis euro’s, zoals proeven uit zwarte glazen en dan de kleur van de rosé raden.
De uitkomst stond al vast: op basis van de smaak is het gissen naar de kleur een pure gok. Zelfs de vertegenwoordigers van beide wijnregio’s zaten er ver naast.
Toch is kleur zeker niet onbelangrijk bij voedsel en dranken, integendeel. De consument, wij allemaal, hebben voorkeuren en verwachtingen. Uit onderzoeken is gebleken dat de kleur invloed heeft op de hersenactiviteit en daarmee op de smaak(beleving). Je proeft voor een deel wat de kleur belooft.
Alles smaakt anders met een blinddoek op. Zeer waarschijnlijk – ik weet het wel zeker – zouden de proefnotities van de uit de zwarte glazen geproefde wijnen er bij gewone glazen heel anders uitzien. Smaak zit tussen je oren.
Terzijde: waarom deze twee rosé-merken samen promoten? Daar is geen diepgravende reden voor. De sfeer van water en vakantie (Middellandse Zee /Gardameer, chin chin) schept een band. De rest is economie.
Daarna proefden we in Brasserie van Baerle in Amsterdam het hele kleurenpalet met open vizier. Ik focuste me op de Italianen, want die rosés kende ik nog niet. De lichtst gekleurde Valtènesi-rosés vond ik de beste. Daar is, denk ik, ook een verklaring voor.
Groppello in de hoofdrol
De belangrijkste druif van de relatief nieuwe (2015) DOC Valtènesi Riviera del Garda Classico Chiaretto is de inheemse groppello, die drie varianten kent: groppello gentile, groppello mocasina en groppello di revò. Groppello heeft een dunne schil. Dit betekent dat de rosés van de westelijke oever van het Gardameer van nature al geneigd zijn een licht blozende kleur te krijgen.
Dat denk ik, zo uit de losse pols tussen mijn oren.
De chiaretto’s, zoals de Italianen de Garda-rosé noemen – net als de Bardolino-rosé aan de overkant van het Gardameer – zijn er evengoed in diverse kleurschakeringen, want groppello is niet de enige rosédruif in Valtènesi. Op de 1.000 hectare wijngaarden van de appellatie groeien nog andere druiven. Meestal is minstens de helft van de wijn van groppello (30% is het voorgeschreven minimum), aangevuld met marzemino, sangiovese en barbera.
En roze is de kleur van de liefde (toch?), een leuke smoes voor de Italianen om de nieuwste oogst Valtènesi-rosé op de markt te brengen op Valentijnsdag 
Als ik op basis van deze eerste, zeer beperkte kennismaking met de rosés van Valtènesi een voorzichtige vergelijking mag maken met de Provence-rosés, dan valt me ten eerste op dat ze minder kruidig zijn dan de Franse. Ze zijn ook wat gastronomischer. Vettiger, met meer mondgevoel, mede dankzij een aangename dosis bitters en een goede zuurgraad.
Mijn ideaalbeeld van de beste rosés van de Provence is er een waarbij een laag volume in kleur, geur en smaak gepaard gaat met een verfijnde en subtiele schoonheid. Aperitief, terras, tuin, toastje. Geheel in lijn met de Italiaanse cultuur komt Valtènesi-rosé misschien het best tot zijn recht bij de maaltijd.
• Nu je hier toch bent, lees ook: ‘Blozend bleekroze rosé – het oog drinkt mee’
Deze Valtènesi-chiaretto’s vond ik de lekkerste:
Pasini San Giovanni, Rosagreen 2021
100% groppello
Lekker fris, mooie zuren, bitters, mineralig, dorstlessend.
Scolari, Bellerica 2021
50% groppello gentile en groppello di mocasina + marzemino, sangiovese en barbera
Mooi fruit, balans, goede zuren, zeer oké.
Costaripa Mattia Vezzola, RosaMara, 2021
50% groppello gentile + marzemino, sangiovese en barbera, deels op hout vergist
Stevig, maar zacht, elegant met een mooie zoet-zuurbalans.
Micaela, Conti Thun 2021
85% groppello + barbera, sangiovese en marzemino
Zoetzuur, vettig, floraal, met bite en grip.
Tenute del Garda, The Pink 2021
50% groppello, 25/25% marzemino/sangiovese
Zoetzuur, vettig, krachtig, eetwijn.
• Meer over deze campagne: pdorosewines.com