Italiaanse duurzame wijn groeit in volume. Meer dan 16% van de Italiaanse wijngaarden is op dit moment biologisch. Italië gaat Frankrijk inhalen.
Er is veel duurzame wijn in Frankrijk, met Beaujolais als historisch centrum (jaren 70) van de vin naturel, Occitanië (Languedoc-Roussillon en Midi-Pyrénées) als hoofdleverancier van biologische wijn, en de Loire-vallei als verzamelplaats van de actiefste pleitbezorgers van natuurwijn, maar in Italië is dit artisanale wijntype het diepst geworteld.
Veelbetekenend is het feit dat de verkoop van deze wijnsoorten ook in Italië zelf stijgt, terwijl de Italiaanse wijnconsumptie in het algemeen al jaren gestaag afneemt.
Volgens Il Corriere Vinicolo (het magazine van de Unione Italiana Vini) besloeg het areaal organisch bewerkte wijngaarden in Italië in 2016 (inclusief de wijngaarden die in conversie zijn) 101,290 hectare, 24% meer dan een jaar eerder. Dat is 16% van alle Italiaanse wijngaarden.
Het succes van de Slow Food-beweging, die zijn wortels heeft in Piëmont (jaren 80), speelt ongetwijfeld ook een rol bij de voorhoederol die Italië nu inneemt in de duurzame wijnhandel.
Italië is nu al de grootste producent van organisch voedsel, het zal binnenkort ook het land zijn met de meeste biologische wijngaarden ter wereld.
Het beeld wordt nog duurzamer als we de vereniging voor onafhankelijke ambachtelijke wijnbouwers Federazione Italiana Vignaioli Indipendenti (FIVI) erbij optellen, alsmede de talloze Italiaanse bondgenootschappen voor het type slow wine, waaronder VinNatur, ViniVeri en TripleA.
De veelheid aan natuurwijnverenigingen heeft te maken met de verschillen in opvatting over de voorwaarden waaraan ‘eerlijke’, ‘natuurlijke’, ‘artisanale’, ‘duurzame’ of ‘echte’ wijn moet voldoen. Waarover ze het met elkaar volledig eens zijn, is de overtuiging dat het EU-certificaat ‘biologische wijn’ in de verste verte niet in de buurt komt van hun ideale wijn.
Biowijn is gifvrij, mag je aannemen, maar dat is wat de natuurwijnmakers betreft de enige overeenkomst met hun wijn. En dat is ongetwijfeld precies de reden voor de aantrekkingskracht van dit eigenzinnige, lichtelijk sektarische wijntype met een loyale groep liefhebbers en een groeiende aanhang onder de millennials.