Gigondas heeft een goede naam in de Rhône. Toch moeten de wijnboeren in dit pittoreske Rhônedorpje hun positie in de wijnwereld blijven bewijzen.
Concurrentie met de wijnburen, het viel me ook al op tijdens een bezoek aan de Languedoc. Het grote aanbod vergelijkbare wijnen in deze regio zorgt ervoor dat alle appellaties moet vechten voor hun positie op de markt. Tijdens een diner in België met 30 wijnboeren uit Gigondas dringt het tot me door dat aan de oevers van de zuidelijke Rhône dezelfde strijd wordt gevoerd.
Ook hier zijn de verschillen tussen de diverse appellaties niet spectaculair. Sterker nog: ook met de Languedoc heeft de Rhône veel gemeen, waaronder de lokale druivenrassen grenache, syrah, mourvèdre, cinsault en carignan. Is er iemand die een overtuigend en significant verschil kan aanduiden tussen een Rhônewijn uit Cairanne, Vinsobres of Gigondas?
Gigondas mag als een van de eerste tot ‘cru’ gepromoveerde Côtes-du-Rhône-Villages een redelijk bekende naam zijn, er zijn talloze concurrenten. Op het schap van wijn(web)winkels is vaak wel plaats voor een gevarieerde selectie Zuidoost-Franse wijnen. Op de wijnkaart daarentegen is het met zoveel keuze al snel dringen als het gaat om een plekje voor de tuinkruidig-fruitige en maaltijdvriendelijke wijnen.
Zelfs de wijnboeren zelf hebben moeite om het unieke karakter van hun wijn te benoemen. Terwijl ik een zeldzaam mooi stuk hertenrug met pepersaus aansnijd, vraag ik aan mijn buurman: “Hoe overtuigt u restaurateurs ervan om Gigondas op de kaart te zetten? Wat maakt Gigondas beter of anders dan Vacqueyras, Vinsobres, Cairanne of Sablet?”
“Goede vraag”, antwoordt Thierry Faravel van Domaine La Bouïssière en blijft dan even stil. Vervolgens verwijst hij naar het unieke terroir. De kalkrijke bodem aan de voet van de grillige en pittoreske Dentelles de Montmirail. Het is een klein, compact gebied, wat niet alle Rhôneburen kunnen zeggen. Jean-Marie Amadieu van het wijnhuis Pierre Amadieu vult aan: “Onze wijn is geconcentreerder, mede door een lange maceratie. Donker en kruidig, met stevige tannines.” Faravel: “Gigondas is een betaalbaar alternatief voor Châteauneuf-du-Pape, waarvan de kwaliteit lang niet altijd in verhouding staat tot de prijs.”
De oudere jaargangen op de gelegenheidswijnkaart tijdens het diner tonen met wisselend succes aan dat Gigondas goed kan rijpen. Zeker deze exemplaren:
Montirius, Confidentiel 2005; Gabriel Meffre, Laurus 1998; De Saint Cosme, Valbelle 2005; Le Mas des Flauzières, Terra Rosso 2003; Notre Dame des Pallières 1995; Paillère & Pied-Gû 2005; Saint Gayan, Tradition 2001.
Ik ga naar huis met een dik boek over Gigondas, met daarin onder meer portretten in tekst en beeld van alle 82 zelfstandige wijnboeren in het dorp. Van de resterende ongeveer 450 inwoners telen er 123 druiven voor coöperaties. Zou de huisarts van Gigondas ooit iemand op zijn spreekuur krijgen die niet in de wijnbusiness werkt?