Niet morsen met Condrieu en Côte Rôtie

Christophe Semaska

Klein maar fijn. Dat is bij uitstek van toepassing op Côte Rôtie en Condrieu in het uiterste noorden van de Rhône-vallei, net ten zuiden van de stad Lyon. Ik proefde de exemplaren van Georges Vernay en Christophe Semaska.

Zo’n 275 ha Côte Rôtie en 5 km zuidelijker ruim 165 ha Condrieu, that’s it. Cijfers van Inter Rhône, die hoger zijn dan diverse andere (oudere) bronnen; het bijzondere terroir groeit hier mee met het succes van de wijn.

De hellingen behoren tot de steilste van Frankrijk, in ieder geval die van de oudste wijngaarden, want het plateau bovenop de naar het zuid-oosten en de rivier gerichte hellingen van de Côte Rôtie staat eveneens vol met syrah. En die druiven hebben dan nét niet de kwaliteit van de échte Rôtie, zeggen de kenners.

Zowel Domaine Georges Vernay als Domaine Christophe Semaska maken behalve Côte Rôtie en Condrieu ook andere Rhône-wijn, zoals St. Joseph en Côtes du Rhône.

Christophe Semaska, geboren in Litouwen, gaf Château de Montlys in Saint-Cyr-sur-le-Rhône, een eeuwenoud kasteel dat de Franse revolutie (1789-1799) heeft overleefd, een nieuw leven en restaureerde ook de omliggende wijngaardterrassen, die sinds de Eerste Wereldoorlog ruim 70 jaar niet meer in productie waren geweest.

Semaska herplantte in 1988 de eerste stukjes wijngaard op deze historische locatie. Inmiddels is er 4 hectare in bedrijf op de Côte Rôtie.

Semaska werkt graag met nieuwe eikenvaten. Dat is te proeven. Bij L’Elixer d’Adriane 2013 (van de Côte Brune), die 36 maanden rijpte op nieuwe houten vaten, pakt dat geweldig uit. Maar deze wijn is dan ook gemaakt van het allerbeste fruit en ook het hout van het vat is van het allerbeste soort, met bijbehorend prijskaartje (€ 150, Ex Cellar).

Echter bij de Lancement 2014 (Côte Blonde), twee jaar nieuw hout, en ook bij de Château de Montlys 2012 (Côte Brune), deels oud en deels nieuw hout gedurende 2 jaar, staat het van de nieuwe vaten afkomstige vanilletoontje me tegen. Allicht moet de tijd hier nog zijn werk doen.

De Côte Rôtie Harmony 2014 (20% nieuw hout, 24 maanden) en St. Joseph Malleval 2015 (18 maanden eerder gebruikt hout) hoeven wat mij betreft nergens meer op te wachten. Dit zijn heerlijk fruitig-kruidige, peperige, elegante, sappige, frisse, mooi gestructureerde wijnen om direct van te genieten.

Ook de ‘eenvoudige’ Côtes du Rhône Villages 2015 (syrah, grenache, mourvèdre) is uiterst elegant, sappig en drinkbaar.

Tot slot de Condrieu Lys d’Or 2015 – op hout vergist (oud en nieuw hout) en 12 maanden gerijpt op de gistresten. Zeer krachtig in zowel smaak als mondgevoel. Dik tropisch, vettig, pittig, vol kruidige witte zomerbloemen, honing en abrikoos. Verrukkelijk.

Dit is een héél andere stijl Condrieu dan die van Georges Vernay, die op zijn eigen manier fantastisch is. Op háár manier eigenlijk, want Christine Vernay heeft al enige tijd geleden het stokje overgenomen van haar vader Georges.

Het familiedomein Georges Vernay (sinds 1936) telt 22 hectare, waaronder de vermoedelijk oudste viognier-wijngaard ter wereld, slechts 1 ha groot. Georges Vernay is medeverantwoordelijk voor het totstandkomen van de AOC Condrieu in 1940.

Vernay maakt diverse Condrieus. We proefden Les Terasses de l’Empire 2015, Les Chaillées de l’Enfer 2015 en Coteau de Vernon 2014. Alle wijnen van Vernay (rood en wit) vallen vooral op door het mooie evenwicht tussen kracht en finesse.

Condrieu Coteau de Vernon 2014 – houtvergist en houtgerijpt – is imponerend, evenals de prijs (€ 120, de ‘goedkoopste’ Condrieu van Vernay kost € 70). Maar wat een power, precisie, intensiteit, meanderende geur, heldere, schone zuren, mineraliteit, finesse en lengte.

Van de rode wijnen (St. Joseph, Côtes du Rhône, Côte Rôtie) vond ik eigenlijk de ‘simpelste’ – Sainte Agathe 2105 – het lekkerste voor een ‘normale’ prijs (€ 27).

Net als de top-Condrieu is de top-Rôtie Maison Rouge 2014 van Vernay geweldig mooi, maar daar zijn maar een paar flessen van (€ 126).

Pronkstukken en kelderschatten waarmee je niet mag morsen.

Importeurs: Well Of Wine in Den Haag (Georges Vernay) en Le Vineur in Hilversum (Christophe Semaska).