Ik ben er zoet mee geweest om uit te vogelen hoe het zit met de Portugese wijnregio Península de Setúbal. Ik kom er niet uit.
Península de Setúbal is een schiereiland ten zuiden van Lissabon. De brede monding van de rivier de Taag, geholpen door de rivier Sorraia, scheidt het eiland van de Portugese hoofdstad. Aan de zuidkant, bij de stad Sétubal, wordt het schiereiland begrensd door de monding van de Sado, waaraan ook de kleinere rivieren Marateca en São Martinho een bijdrage leveren.
Heb me suf gezocht naar de identiteit van Ribeira de Marateca en Rio de São Martinho, want ze staan duidelijk op de kaart, maar Google benoemt ze niet. Er moest een oude reisgids van papier van J. Rentes de Carvalho aan te pas komen om de namen van deze twee rivieren te vinden.
Afijn, over het schiereiland Península de Setúbal verder geen verwarring. De grenzen daarvan zijn duidelijk. Maar hoe de streek heet waar deze wijnen van Herdade do Portocarro worden gemaakt (zie foto) is me nog steeds niet duidelijk. De wijn draagt het label DOP Península de Setúbal (tot 2009 was dit DOC Terras do Sado), maar het bedrijf ligt landinwaarts meer dan een uur rijden van het schiereiland Setúbal vandaan.
De kaarten spreken elkaar tegen. De ene kaart rekent een heel stuk langs de kust (zie kaart hieronder) tot Sétubal, de andere noemt dit deel Alentejo, Alentejo Litoral of Baixo. Ik zag ook een kaart waarop ook het schiereiland Setúbal bij Alentejo wordt gerekend. Ik geef het op.
Setúbal is vooral bekend van de dessertwijn Moscatel de Setúbal en wijn van de inheemse blauwe druif castelão (periquita), die vaak onder het sublabel DOP Palmela op de markt komt, alhoewel beide wijnen qua volume een beetje op hun retour zijn.
Herdade do Portocarro ligt aan de Sado-rivier bij het dorpje São Romão tussen de plaatsen Grândola en Torrão, op ongeveer 40 kilometer van de kust ten zuidoosten van de stad Setúbal.
Portocarro is een wijnhuis van bescheiden omvang (15 ha), maar er is ook nog 60 ha aan rijstvelden, waar onder de naam Loverice jaarlijks 300 ton van de inheemse rijstsoort carolino wordt geproduceerd. Er wordt heel veel rijst verbouwd langs de rivier Sado.
De wijngaarden van Portocarro, waarvan de aanplant begon in 2002, bevinden zich op het hoogste punt van de regio op de noordoever van de rivier de Sado en zijn gericht naar het zuiden, de rijstvelden op de zuidoever overziend en profiterend van veel zonuren en een goede drainage.
♥︎ Autocarro Nº 27 2014 (aragonez, touriga nacional, cabernet sauvignon) smaakt naar bessen, aardbei en bloemen, met peperigheid, aardse tonen en een beetje tabak. Licht zuur, medium tannine, drogend in de mond. Houtsmaakje in de afdronk (net iets teveel vind ik), maar goddank geen vanille.
♥︎ Anima 2011 is een verrassende en spannende wijn van de Italiaanse druif sangiovese. Inderdaad chianti-achtig, met prominente zuren en stoere tannine, apart soort fruit dat ik niet goed kan plaatsen, aards-kruidig, met bittere chocolade in de afdronk. Beluchten doet hem goed. De volgende dag pakte de wijn me pas goed bij mijn hart. Een bijzondere en originele wijn.
♥︎ Cavalo Maluco 2011 (touriga franca, touriga nacional, petit verdot) is het paradepaardje van het huis. Net als de Anima is dit geen open boek. Je moet een beetje moeite voor hem doen. Zijn ambitie is wel direct duidelijk. Complexe, gelaagde geur, energiek en intens van smaak, vol gevarieerde aroma’s die worden gedragen door stevige zuren en veel onbestemd gezond rood fruit. Bloemen, kruidigheid, snufje koffie, pittige bessigheid, bittere chocola en een goede lengte. Ook hier deed een dagje ademen in koelkast de wijn goed.